samenvatting |
Vanwege de recente terreuraanslagen in West-Europa staat ook binnen hulpverlening het thema veiligheid bovenaan de agenda. Hulpverlening wordt ingeschakeld in het voorkomen van radicalisering. De bril waardoor hulpverleners kijken verschilt echter van de bril van politiemensen. Eerder dan een focus op repressie, kan de nadruk bij hulpverlening liggen op een positieve en sociaaleconomische benadering van veiligheid: verbinding, gemeenschapsvorming, solidariteit en werk(zekerheid) staan hierbij centraal. Vanuit praktijkervaring in de hulpverlening stellen we de vraag hoe dit perspectief op veiligheid kan worden vertaald op drie niveaus. Op microniveau belichten we de mogelijkheden van het Good Lives Model voor hulp aan (potentiële) plegers. Op mesoniveau gaan we nader in op de verhouding tussen politiediensten en hulpverleningsorganisaties bij samenwerking in concrete dossiers. Op macroniveau toetsen we kritische vragen vanuit hulpverlening aan het actieplan radicalisering van de Vlaamse regering. Ten slotte suggereren we op dit niveau actiemethoden voor maatschappelijke beïnvloeding van veiligheid. |