Dat het lastig is aard, omvang en locatie van de “werkelijke criminaliteit” vast te stellen is geen
nieuws. Wij laten in dit artikel alle bekende vertekeningsfactoren nog eens de revue passeren,
en bespreken de mate waarin ze tot vertekening zouden kunnen leiden. We betogen dat er
geen remedie tegen deze vertekening bestaat, ook niet door politiegegevens te combineren met
gegevens uit slachtofferenquêtes. Wij concluderen dat het wijs is af te zien van verdere pogingen
om de “werkelijke” criminaliteit te bepalen, en dat criminologen er goed aan doen de koers
te verleggen: laten we ons richten op de “in de ogen van de burgers belangrijke criminaliteit”,
dat wil zeggen die gevallen van criminaliteit die burgers ook feitelijk ter kennis van de politie
brengen.